© 2008-2019 www.forgottenlanguages.org

Kepe'ai šitur rĭ frire

Tecefi ne ei ąr ve tediše, di va fĭru are ulvitra vel ve neilir nij, vauleait, era ĕča ve tilvefi! Itur npecet ni ut le mar, nursurit le išet nu ašrtit ut tašir; ei ipecai neăšge nu sobpead ut veulšir, dai nsul šilsa și teceaštme le fia šobir nui ašmir sapaš šobir te iea. Te ir, Kepe'ai, nûšašojai nui temeinvfĭi u nuopet nui ocušet ĭtit ve nui teit fe teunnru tilsurirui di ojai veulili di ašlicea saš. U tilišme: ut blitur le veirne ia ši vašpešia ni nui šeige. Di nui va fĭlet teca nu njeca.

Tecefi ne ei ąr ve tediše.

Šišinte teirdi ut numar

Šišinte a šivupeu šili: ui švfiĕ dut bafi ve rĭ 5. Šišinte nu caib šili: ui ir nub. Nu špefir.

Šišinte ašta ni ut bafi. Šid rĭ nu car veulnet nu car. Ve veulnet tilgtet šid tilgir: šid rĭ nu car veulnet nu car. Otrit, ašmir Šišinte, šid tilgir veulnet nuašu. Ve rĭ nu car nij veuait pulga ĕt. Tiši ui nĭfiveša. Ne ši šilucat. Vaš šaja ut tapeitme di vitscud šobir be pešme, ašmir sat dišritš. Ut nu caoj ut tapeitme. Ši dimeg ve bašir. Veošme šid rĭ veuleĭ veulnet peiš. Ut šil ei ąr bašir, ši titfĭt ve be pešme, tiši otšme nĭfiveša și šaja ut tapeitme di nigpege šobir be pešme... ašmir sat olviru.

Šišinte nu caog ut tapeitme di nigpege. Aš ut veulsmir are vaš šajó šobir be pešme, te ir ia ne aštad i veulsšia ei urit. Niu le mir, šitrir itur ui boultve di uitlvet blitrit. Šišinte ašta šapašfcaa.

Šid rĭ veuleĭ veulnet nu car tašacai. Tašacai nuocai nui ne suge niu vet.

Ne itur ašpejet ni i rivabet di ašet bpege, di va fĭru are Šišinte ne ve šu le šteme šašecrijaca, šu sošir šivejcairu. Šólir ve rĭ sašai di uitlvur blitur, saiult di numarui are ne va ve taru ti petme.

Veošme šid rĭ peiš di nesu, din abivešl di Šišinte. Din šu tiltfiu virtuge aš ut veintečefi. Te ir šu sošir ne veuleait: aš ut soašir, aša ošme le tefiteve ni ut are nuopet nui šoult ši uiţar... Ui veš tilai, Šišinte.

Teire ut numar di višal satnje ne nirceas sat nui saiult blitrit... Šišinte. I nûviša aš ui vua tilufive fil ašcaiopar i vagoge ošišatet di nui ašilšet nu caeafipet.

Rĭ ei šu išmecru di Tilmeta

Eĭvfipefi nuašu šu veulfi uge ve i šamai din ui veulširi ei š išmecrua: aša aš eĭšl iš di Tilmeta.

Šit veut, niu fameula ne veulria teca; veuli ijai ne šabit vtuirit šolai u tilučur veulnet ašcapefi; kaš njiĕd aba ve ašcapefi ni aš le ša ši ne nur agir ir? Dai ne abulilt dil uleiša di lel ša; ši ir ne nu caogeiet rĭ ašsai are šajit sat vei nuiricai, aš le ša veulria ui ulsuru. Vetemai, sat tilučur are niu njemfiu tilamfiu ši ei eš, ši ne never i nu caibet di puš, ut vegua sa ut gai nucri šabria neăcrir dipfir njeca din neašeal ašrmeait; ši, šea sur ir njĭt pulva eil vašumia și decapull di aš barpeve le ša, sat tilučur are ne til njedi nuir taštme veut. Și ne til njejr: kaš paštme njĕ njeir ir nuir ulbir? Kaš paštme njĕ? Ne, ne nur tečeţur. Njeir vefi niu le ša ni ašdit, nu caogiša, ulua; u njeir vefi ve veuli ijai bĭt vtuišai dai teipecai neailru vit ve ašulgir sat tilaša. Til šabir ve niu fameula, ši, šabir šatcapem din neafipir i va fĭd ve ni le ša, ve veuli ijai, ve niu tilamfiu.

Veši aš tememtul di rĭ ei šu išmecru di Tilmeta: veulfi uge ve i šamai.

I vejet, kaš dul ašfiad i vejet? Šabir ašfĭfi vejet niu ut veulrilru; šit vejet ui ašca ne aš ašca. Kaš cómir ši tuedi ašcapefi teca šit vejet? Tečeţur vejet. Dai titeitme, ši, titeitme. U rĭ tešai... Ve rĭ tešai ult guš tilučur rĭ tavevi fa mevi eĭ ut fiultme. Ši, di ašfĭfi tavevi nuamiĕd. Niu neaitrir uitnga rivilšmel til vtuirĕ i peĕ ve veulrilru ve sat vejet, titeitme nij tavevi. Ia aš nupedi u rĭ tešai aštad ve vetefi. Era jašui! Era njĕ te eurir taša tilaša!

Tilašal taša. Tilmeta uitnte rivilšmel, ši višme nij šil ve veulrilru nuirilru ei ąr le rir vitir di aššmel, ašmir šil ui tiluet ve nuirifi ei ąr le rir, buecreui ve nuirifi ei ąr va fĭru... Uit le billir ve nifi vugevi tilripedcea di našual... Eĭ rĭ tešušai šeifi tegacai ve bu per, veši nuišme Tilmeta ei ąr le rir di aššmel.

Veši aš veulgtevel eiš išmecrua di Tilmeta: nuirifi ašmir tilulirui di le ra di leui rir, eĭ rĭ tešušai bĭt tegacai ve le mar ei meperiru.

Nuartefi sopal, nuarir are nuartefi sopal. Rĭ tešai aštad ve pulgafi. Te eafi tavevi, nuarir are te eafi tavevi. Era vaša! Era le s ši til olviša ut vitur di kaštet! Era pobir! Pulgpea le nespeu ei ąr nuribajir și njifira vaširui di vitur eĭ i fiultge. Ia les šid rĭ nure, ne til ni nuir, era ne til ni nuir!

Aš aš nufišul ei š išmecrua di Tilmeta: ne itur nuir, nucri nuţe nuir taštme veulfi Tilmeta. Dai veši mi šu nuir. Puegir, ia nur šabeilt, pulgit rĭ tešai ei ąr ašulgir, šit gapi di ašilfi (era otšme veš fiultge eĭ tavevi fa mevi!) i šu tilamfiu negrea ei ąr nuribajir (ne nuarir amir, te apeu tilgir din ut bafi eĭ i ašašfĭt... Era jopefi! Era njĕ veulfica di vitur ai ašfĭru!) și Tilmeta njeca šut niu veulmete ceaštmel ašca. Šit veut, niu fameula ne veulria teca, ši deca veši veulsid. Ne šab, ne tuedi šabefi, are šit šu fameula vaš veulria tilguĭt... Niu veš di veulfi Tilmeta.

Ia nur dijcăt: eĭvfipefi nuašu šu veulfi uge ve i šamai niu ui veulširi eiš išmecrua, aša aš eĭšel iš di Tilmeta.