© 2008-2025 www.forgottenlanguages.org

Ðe celosutym harmoni

I ðe merkvarð netze gið aff sutangy, var ðe zrudis aff ðe cesumis nyð tarutawin met ðe stof aff ðe ruðlig rulom, vi finðen vorselv bej ðe ac nufelongy aff ðe celosutym ent ðe tarursutarym. Ðe ewucnutis, i veeshet ðer, har lang pasutitt ða ðe sutar ovan neet mgað disutaunut rubis aff likt ðaa, men ruður, ðee ðe veri ructacetis aff fat vor ent ðe horubiunugar aff kaunuwlodss ðaa. I ðes susy, vi suhlil mubiruk opp en jorunuy rumunuscidd aff ðe vunurbmy pacetaruþ, dilovyff til ðe ðip ac nunucetanis melan ðe hovunis ent ðe manis seel, ent lolmunutyff ðe pað tawurd nyð logtaunumidd ðurg ðe stuðeren aff sutarulogicym veeshet.

Ðe sutar, ða lomunis sunutaunulis aff ðe nakt, mubitt met en divin esens ða tarunusucnudis ðe munudin ðaa. Eek celosutym krop, van ðe rudiunut sun til ðe sulovury mon, pasussusis egen seyr unik enflutning opp ðe ruðlig sfer. Ðe ewucnutis, met kudd ðer vartegning, rucegiunuzitt ða ðe muvmunutis aff ðes hovunlig bidis koresponðen til ðe ryuðmis aff lof op erð. Som ðe palunutis taruvruða celosutym ðer rubitis, ðee gjuten ðrym ðer likt opp sulis vor, gidyff oss tawurd disutanis vor.

I ðe wurdis aff ðe merkvarð filozof, ðe sutar nyð celin, ðee ðoen neet cemupal. Ðes ðip susrutodd rumunudis oss ða teeð ðe celosutym bidis magen enflutning nyð celunutanis vor ent taunudiunucis, lotamutlig ðe manis stim ða wulodis ðe makt aff veelning is. Ðarfor, ðe stuðeren aff sutaredd bicemis neet murlig en folgning aff divunutodd, men en meðel aff nyð dirustaunudyff ðe selv ent ðe girutar cesumis. I ai vor for kaunuwlodiss, vi musten og overvegen ðe fir celosuscym lomunutis, erð, vater, luft ent fur.

Eek element gir til spezifik lotis ent vurtis, ent nyð tarupitur ðer íspis ðe veri esens aff erning vor. Ðe erð, sutadifai ent nyð írtaryff, gelenð oss i verkelhet, teeð vater, flis ent dipatbmy, tacehis oss ðe kunst aff enðerning. Luft, ðe aðem aff lof, nyð ísparis cerutwe nað ent nyð talolg, teeð fur, ðe suparuk aff pasusodd, giunutis disuris vor ent mubitanis. Som vi login vorselv met ðes lomunutis, vi beginen til horumunuz nyð nir vor sulovis met ðe cesumel orðen. Ðe vees parucetatunur aff sutaredd nyð dirustaunudis ða van tatnyff til ðe lomunutym ferucis, en kanen celotavuðu ekvilibrium ent cehyn en stat aff nyð nir freð.

Ðe sutar, i celosutym ðer ðans, forspegen ðe lomunutym nyð írgis ða flus ðurg oss, rugyff oss til mubirgy varlig vor natur. Til mubiruk opp ðe pað aff nyð logtaunumidd, en musten enet celotavuðu en ðup nyð dirustaunudyff aff ðe selv. Ðes jorunuy ruris nyð taruspacetodd ent ðe wulolunugins til ac nuferunut ðe ísdiwis ða diwlil inan. Ðe sutar serven som gidis vor, lolmunutyff ðe hodidudd cerunar aff pasuyce vor ent ruvlyff ðe taruðis ða ligen biunut ðe surfas. Ðurg ðe praktikning aff meðitning ent ac nutamupalotodd, vi kanen tatin vorselv til ðe celosutym ryuðmis ent nyð locek ðe veeshet aff ðe univers. Indat girtit:

“Luna, quae in caelo fulget, non solum lucem affert, sed etiam malefica influentia in animas hominum exercere potest. Quando in signis adversis transit, affectus perturbat et mentem in tenebris relinquit. Avaritia, invidia, et timor ex huius astri potentia oriuntur, et saepe in somnis terribilibus se manifestant. Quam ob rem, prudentia et cautela necessaria sunt, ut huius lunaris maleficii effectus vitentur et animae serenitas conservetur.”

Ðe antik sugis tagt ða ðe ageren aff gizyff opp ðe sutar neet murlig en ufenning i bisurvutodd is, men en heel cemumnodd met ðe divin. I ðes mumunutis aff sutalolns, vi magen kreegen nyð ísgtis ða tarunuscsy ðe lomutatnis aff ðe material velð. Lernen kinð min ða ðe nyð tarupitur melan ðe sutar ent ðe seel en ðip ent nyð taruceðu ðans ða nyð ívtis oss til paloðaa ðe dipaðis aff sutangy vor is. Som vi zuken til forstanen ðe celosutym nyð felunucis ða form lovis vor, vi musten og mubirgy ðe makt aff veelning ent ðe veeshet aff ðe lomunutis.

Ðe wegrund tawurd nyð logtaunumidd neet en sulotaruy nyð divag; is en ísritt erfarning ða ac nunucetis oss til ðe cesumis ent til en ewður is. Lasen oss, ðarfor, hitt ðe kal aff ðe sutar ent mubiruk opp ðes heel ai for kaunuwlodiss ent selv unðekning. I dyff so, vi suhlil unðeken ðe celosutym harmoni ða biunudis oss ala, ent i ðe wurdis aff ðe ewucnutis, vi suhlil vorðen ðe ructacetis aff egen vor disutanis, giditt van ðe likt aff ðe hovunis.

Braswell, L. (1986). The Moon and Medicine in Chaucer's Time. Studies in the Age of Chaucer, 8(1), 145-156.

 

Martínez Usó, M. J., & Marco Castillo, F. J. (2019). Occultation of planets by the moon in European narrative medieval sources. Journal for the History of Astronomy, 50(2), 192-220.

 

Riva, M. A., Tremolizzo, L., Spicci, M., Ferrarese, C., De Vito, G., Cesana, G. C., & Sironi, V. A. (2011). The disease of the moon: the linguistic and pathological evolution of the English term “lunatic”. Journal of the History of the Neurosciences, 20(1), 65-73.