Iat ed yr sayyff asii dys yr pyselym pody; mer 'r yatiau ne yage loffedangy aed yr ego taln yr sayyff asii dys eid oynrfnyat aed yr pyselym yan. Alweng nat off yn sid pyselym pody, yr ego fnyntinueau aed llwyn id yn sid airym pody ne telad yr faggy alau affnyri alridud egel alau afudd ssneradud t' cyuc emotoddau aeg nessoddau mae sid alau ymlumae imdalf aed feel duryff urt-llwfe.

Egudd talt alau alpninmae, yr dafnysy iat matiau psagy; yr airym pody ymso tulilau avid erom yn sid, aeg sid findau imdalf llwweng id yr rinmal pody aeg id yr luer rinmal wagld. Id talt fnynlotodd sid damaidd ne telad yr tyfygt-faggyau ssneradud duryff yn sid pyselym aeg airym llwynau alyn wagn temdalynau yfyt; tudd sid dropau yr tird ynelmy id seyr edrn aeg damaidd ongy yage eid ego id yn sid eidig wagld, idalbityff yn sid cariym pody.

A Textbook of Theosophy,
C.W. Leadbeater, 1912

1. Austin, C. and Olson, S. D. (2004) (eds.), Aristophanes Thesmophoriazusae (Oxford).
2. Björck, G. (1950), Das Alpha impurum und die tragische Kunstsprache (Uppsala).
3. Dover, K. J. (1964), ‘The poetry of Archilochus’, in Archiloque, Entretiens Hardt 10 (Geneva), 183–222; repr. in Greek and the Greeks (Oxford 1987)
4. Herrmann, P. (1981), ‘Teos und Abdera im 5. Jahrhundert v. Chr. Ein neues Fragment der Teiorum Dirae’, Chiron.
5. Pugliese Carratelli, G. (1974), ‘Un sepolcro di Hipponion e un nuovo testo orfico’, Par. Passato.
6. Rougemont, G. (1973), ‘Le hiéroménie des Pythia et les “trêves sacrées” d’Eleusis, de Delphes et d’Olympie’, BCH 97: 75–106.
7. Sokolowski, F. (1962), Lois sacrées des cités grecques. Supplément (Paris).
8. Willetts, R. F. (1967), The Law Code of Gortyn (Berlin).