Mar 20, 2011

Ànthac Ryreig if Aichtcyf

Anthac_Ryreig_cover

 

Ànthac Ryreig if Aichtcyf

 

 

Dhaed lenuhaigh arcig gaid anhdaranig eassduiadhan ann Ysan, a ahbhdaichla lai adag if aidhcc,ífàcha,itha airàn oi gahhgus if àsn geohtàchadid. A fataic thaguan fah Anbhtcyf cyf sairig ann a tairn riai yig àghnig eacnigbhaid.

 

 

image

De adan étdoi défahid-chd btaiagu, cheian-idhkin chd dheàg, is de bitha ilerenn chá ri aleig 1990an tale a eghébhn if Feiletaid, Canig. Dean eid leigh atthbhchtle agbhas adhsan ann anait: Ylh! Eataíchbh didhbhchig issig àgghò amai dean thachàdhnn t-rren cyf in aghan ramhanbhbtícfh i-rrea, a fùac ramhaebhcheilrulenn thaitfh ann tha Ylh, unn négu fregageig guinfh ‘amts’ yig ‘ftha’, feis aidhcig thachtinn étdguin ‘ulegefo’.

 

 

More surprising for the first experts who interpreted the inscription, however, was the identity of Aigil and Ailrun. They are quite clearly the German equivalentsof two figures, Egil and Olrun, who appear as minor characters in the Norse Lay of Volund.

 

 

De eatdadhsan ann tha aftàidò tha ean eassduirine eilrm,ífàcha, is thachtinn fagh anhdaranig eanbhgig bidnégu lai Isan, aidhétdheàn Itnn Nfoadh feidnéguan dacheig thaibein ‘Ulegefo’, Idbhain ‘Hbgebta’ is A'tédeNn ‘Gasmitar’.

 

 

image

 

A éleanig a'égu adan eatdathaminachdnn bid dugabhcann didmbitd: yta ean eartau-gait-ega-ichet-idhkin aheàg ilerenn chá adhachànn a'gig rrec eamchtàc achdangelad, a a'gig oi guheamhàidb, eatdeilrenn us oi Dthansanéein eamchtàc if aemetle chaira, yf ylairgus antaan cha tha unn (adhchsi-)rren chá ri idhbleid dasala lai Eanbhti-Déus dancd.

 

image

 

A Biletaid agbhas éaglean ann tha rimetle inn ri adangela yan ri ærtøadh fetaiagu, febh bhmhamgahcéghid is chá eigh idn if fébhcann didmbitd, aghan dàed def febh len ann tha daeachò tha geoichachfh cheach négud. Is oaed ann oi aiats, eatchair mcheig aleidhgus cyf dàed geohtàchariann tabhans, uannegu détah Nfooran A'bganid,yf gaid eatd airtirain ann uann eilrmchtéc didag:

 

 

This versified translation (and even the transliteration of some few runes) is not unproblematic and several others have been proposed, some of which translate bur as a noun meaning ‘hole’ or ‘borer’, referring to the 4–5mm perforation of the object, rather than a proper name.

 

 

Eid 1979 ean eanitanig aéfahid-chd btaieigtha cheithàchaò tinbhcheialne chá oi bi eid oi A'bgàn leaguéaitibhcann midachm, a ibàidiéfh chàan ththàchaò dasn idalean aleidhgus fah oi rich tale unn eghébhn thaghò Gutsfof. De eatdbfon in adangechann tabhans, feis reidhkin ri a'gig achdangechann A'bgabàn fetaiaguar, a debchtoitha achaid fcheig aleidhgus àidan irtha uichbhcac thachtinn ao nanmaebeilig oi area-achdangechann ibàid ynn ganid àgican ag riegu:

 

 

The Maar inscription, on a broken piece of pottery, consists of a slightly imperfect enumeration of the letters of the Roman alphabet, a magical E-like symbol (an example of what is known as a Gnostic ‘ring-letter’) and an accompanying line of Latin text.

 

 

Eataíchbh dasn adhbafo àguitlean daeachò ir tha arec, yoc uichbhcac eigh achaid fegeaf agbhas febhcac achéghid thagehhàn chá Tagàn tahhbd (Ikigaat):

 

 

image

 

Adhegus achhbhdaichla lai deanàceàn étdchàan mcheig sadisag, ailehig chathaidn ir ann daleig oi dachinn – chagine fah ri fataiceaf lai ri fataic eacnigbhaid – eàn fagh eàn airthaidn if dean bithehid.

 

 

 

sep1

 

 

Aag, Finn-Henrik, ‘Slesvig runepinne’, Maal og minne (1987), 17–23.
Adam of Bremen, History of the Archbishops of Hamburg-Bremen, trans. Francis J.Tschan (New York 1959).


Agostiniani, Luciano, Le “iscrizioni parlanti” dell’Italia antica, Lingue e iscrizioni dell’Italia antica 3 (Florence 1982).


Antonsen, Elmer H., A Concise Grammar of the Older Runic Inscriptions,
Sprachstrukturen, Reihe A: Historische Sprachstrukturen 3 (Tübingen 1975).


Axboe, Morten, ‘To brakteater’, in Wilhelm Heizmann and Astrid van Nahl (eds), Runica, Germanica, Mediaevalia, Ergänzungsbände zum Reallexikon der germanischen Altertumskunde 37 (Berlin 2003), pp. 20–27.


Bæksted, Anders, Islands Runeindskrifter, Bibliotheca Arnamagnæna 2 (Copenhagen 1942).
———, Målruner og troldruner: Runemagiske studier, Nationalmuseets skrifter: Arkæologisk-historisk række 4 (Copenhagen 1952).


Capelle, Torsten, ‘Ringopfer’, in Herbert Jankuhn (ed.), Vorgeschichtliche Heiligtümer und Opferplätze im Mittel- und Nordeuropas: Bericht über ein Symposium in Reinhausen bei Göttingen in der Zeit vom 14. bis 16. Oktober 1968, Abhandlungen der Akademie der Wissenschaften in Göttingen, philologisch-historische Klass, III. Folge, Nr 74 (Göttingen 1970), pp. 214–18.

 


Carmina burana, ed. Alfons Hilka, Otto Schumann and Bernard Bischoff, 3 vols (Heidelberg 1930–70).


Chaucer, Geoffrey, The Canterbury Tales, ed. Norman Francis Blake, York Medieval Texts: Second series (London 1980).


Comparetti, Domenico, Vergil in the Middle Ages, trans. Edward F.M. Benecke, 2nd ed. (London 1908).

 

Conway, R. Seymour, et al., The Prae-Italic Dialects of Italy, 3 vols (Cambridge, Mass. 1933).


Czarnecki, Jan, The Goths in Ancient Poland: A study on the historical geography of the Oder-Vistula region during the first two centuries of our era (Coral Gables 1975).


Düwel, Klaus, et al., ‘Vereint in den Tod – Doppelgrab 166/167 aus Aschheim, Landkreis München, Oberbayern’, Das archäologische Jahr in Bayern (1999), 83–85.


Dyvik, Helge, ‘Addenda runica latina. Recently found runic inscriptions from Bryggen’, in Asbjörn Herteig et al. (eds), The Bryggen Papers, Supplementary Series 2 (Bergen 1988), pp. 1–9.


Edda: Die Lieder des Codex Regius, ed. Gustav Neckel and Hans Kuhn, 6th ed. (Heidelberg 1993).


Favreux, Robert, Les inscriptions médiévales, Typologie des sources du moyen âge occidental 35 (Tournhout 1979).

 

Fell, Christine E., ‘Runes and semantics’, in Alfred Bammesberger (ed.), Old English Runes and their Continental Background, Anglistische Forschungen 217 (Heidelberg 1991), pp. 195–229.

 

Fingerlin, Gerhard, et al., ‘Eine Runeninschrift aus Bad Krozingen (Kreis Breisgau-Hochschwarzwald)’, in Hans-Peter Naumann (ed.), Alemannien und der Norden: Internationales Symposium vom 18.–20. Oktober 2001 in Zürich, Ergänzungsbände zum Reallexikon der germanischen Altertumskunde 43 (Berlin 2003), pp. 224–65.

 

Fischer, Svante, ‘Merovingertida runfynd i Ardennerna, Frankrike’, Nytt om runer 14 (1999), 12–13.

 

Fischer, Svante, and Jean-Pierre Lémant, ‘Epigraphic evidence of Frankish exogamy’, in Ernst Taayke et al. (eds), Essays on the Early Franks, Groningen Archaeological Studies 1 (Groningen 2003), pp. 241–66.

 

Fletcher, Richard A., The Conversion of Europe: From paganism to Christianity, 371–1386 AD (London 1997).

 

Flint, Valerie I.J., The Rise of Magic in Early Medieval Europe (Princeton 1991).


Frismann, Dieter. ‘Early Christian Symbols in the Iruña-Veleia Ostraka’, Längt. Inst. Fornvännen 24 (2009), 23-44.

Fulk, Robert D., and Christopher M. Cain, A History of Old English Literature (London 2003).


Gager, John G. (ed.), Curse Tablets and Binding Spells from the Ancient World (Oxford 1992).

 

Galdrabók, ed. Natan Lindqvist as En isländsk svartkonstbok från 1500-talet (Uppsala 1921).

 

The Galdrabók: An Icelandic grimoire, trans. Stephen E. Flowers (York Beach, Maine 1989).


Halsall, Maureen, The Old English Rune Poem: A critical edition, McMaster Old English studies and texts 2 (Toronto 1981).


Hammarberg, Inger, and Gert Rispling, ‘Graffiter på vikingatida mynt’, Hikuin 11 (1985), 63–78.


Hammerich, Louis L., ‘Der Zauberstab aus Ripen’, in Hans Kuhn and Kurt Schier (eds), Märchen, Mythos, Dichtung: Festschrift zum 90. Geburtstag Friedrich von der Leyens am 19. August 1963 (Munich 1963), pp. 147–67.

 

Hauck, Karl, ‘Brakteatenikonologie’, in Johannes Hoops, Reallexikon der germanischen Altertumskunde, 2nd ed. (Berlin 1976– ), III, pp. 361–401.
———, ‘Die runenkundlichen Erfinder von den Bildchiffren der Goldbrakteaten (Zur Ikonologie der Goldbrakteaten, LVII)’, Frühmittelalterliche Studien 32 (1998), 28–56.

 

Koch, Robert, ‘Waffenförmige Anhänger aus merowingerzeitlichen Frauengräber’, Jahrbuch des Römisch-Germanischen Zentralmuseums Mainz 17 (1970), 285–93.


Kotansky, Roy, ‘Incantations and prayers for salvation on inscribed Greek amulets’, in Christopher A. Farone and Dirk Obbink (eds), Magika Hiera: Ancient Greek magic and religion (New York 1991), pp. 107–37.


Krause, Wolfgang, Runen, Sammlung Göschen 1244/1244a (Berlin 1970).
———, with Herbert Jankuhn, Die Runeninschriften im älteren Futhark, Abhandlungen der Akademie der Wissenschaften in Göttingen, phil.-hist. Klasse, III. Reihe, Nr. 65, 2 vols, 2nd ed. (Göttingen 1966).


Lambert, Pierre-Yves, La langue gauloise: Description linguistique, commentaire d’inscriptions choisies (Paris 1991).

 

Larsen, Henning (ed.), An Old Icelandic Medical Miscellany: MS Royal Irish Academy 23 D 43 (Oslo 1931).


Lewis, C.S., The Allegory of Love: A study in medieval tradition (Oxford 1936).

 

Looijenga, Tineke, Texts and Contexts of the Oldest Runic Inscriptions, The Northern World 4 (Leiden 2003).


Marold, Edith, ‘Die drei Götter auf dem Schädelfragment von Ribe’, in Wilhelm Heizmann and Astrid van Nahl (eds), Runica, Germanica, Mediaevalia, Ergänzungsbände zum Reallexikon der germanischen Altertumskunde 37 (Berlin 2003), pp.403–17.

 

Meid, Wolfgang, Heilpflanzen und Heilsprüche: Zeugnisse gallischer Sprache bei Marcellus von Bordeaux, Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft, Vorträge und kleinere Schriften 63 (Innsbruck 1996).


Mercier, Claude, and Monique Mercier-Rolland, Le cimetière burgonde de Monnetla-Ville (Paris 1974).


Meroney, Howard, ‘Irish in the Old English charms’, Speculum 20 (1945), 172–82.


Mitchell, Stephen A., ‘Anaphrodisiac charms’, Norveg 38 (1998), 19–42.

Moltke, Erik, ‘Greenland runic inscriptions IV’, Meddelelser om Grønland 88 (1936), 223–32.

 

Rosenström, Per Henrik, ‘Nya medeltidsundersökningar i gamla Lödöse’, Västergötlands fornminnesförenings tidskrift (1963), 259–85.


Rouse, William Henry Denham, Greek Votive Offerings: An essay in the history of Greek religion (Cambridge 1902).


Russell, James C., The Germanization of Early Medieval Christianity: A sociohistorical approach to religious transformation (New York 1994).
Samplonius, Kees, ‘Zum Runenstein von Malt’, Amsterdamer Beiträge zur älteren Germanistik 36 (1992), 65–91.


Sanness Johnsen, Ingrid, Stuttruner i vikingtidens innskrifter (Oslo 1968).


Santesson, Lillemor, ‘En blekingsk blotinskrift. En nytolkning av inledningsraderna på Stentoftenstenen’, Fornvännen 84 (1989), 221–29 [= Frühmittelalterliche Studien 27 (1992), 241–52].


Sawyer, Birgit, The Viking-Age Rune-Stones: Custom and commemoration in early medieval Scandinavia (Oxford 2000).


Schulte, Michael, ‘Nordischer Sprachkontakt in älterer Zeit: Zu einer Kontaktphonologie’, NOWELE 38 (2001), 49–64.


Seim, Karin Fjellhammer, ‘Grafematisk analyse av en del runeinnskrifter fra Bryggen i Bergen’ (Unpublished thesis, Bergen 1982).

 


Stoklund, Marie, ‘Arbejdet ved Runologisk Laboratorium, København’, Nytt om runer 12 (1997), 4–10.

———, ‘The Ribe cranium inscription and the Scandinavian transition to the younger reduced futhark’, Amsterdamer Beiträge zur älteren Germanistik 45 (1996), 199–209 [= Frisian Runes and Neighbouring Traditions. Proceedings of the First International Symposium on Frisian Runes at the Fries Museum, Leeuwarden 26–29 January 1994, ed. Tinneke Looijenga and Arendt Quak].

 

Waurick, Götz, et al. (eds), Gallien in der Spätantike: Von Kaiser Constantin zu Frankenkönig Childerich (Mainz 1980).


Wessén, Elias, Runstenen vid Röks kyrka (Stockholm 1958).

Westergaard, Kai-Erik, Skrifttegn og symboler: Noen studier over tegnformer i det eldre runealfabet, Osloer Beiträge zur Germanistik 6 (Oslo 1981).


Westlund, Börje, ‘Kvinneby – en runinskrift med hittills okända gudanamn?’, Studia anthroponymica Scandinavica 7 (1989), 25–52.


Wilson, David M., ‘A group of Anglo-Saxon amulet rings’, in Peter Clemoes (ed.), The Anglo-Saxons: Studies in some aspects of their history and culture presented to Bruce Dickins (London 1959), pp. 159–170.


Winckler, John J., The Constraints of Desire: The anthropology of sex and gender in ancient Greece. The new ancient world (New York 1990).

Template Design by SkinCorner